Into the jungle!
Door: Piet Witzier
Blijf op de hoogte en volg Piet
14 September 2016 | Peru, Puerto Maldonado
(11/9) We zijn gearriveerd! Eigenlijk afgelopen zondag al. We kwamen om 13.00 Peruaanse tijd aan (dus 20.00 Nederlandse tijd). De reis is probleemloos verlopen, vermoeidheid terzijde. In Lima was het helemaal niet zo warm, zo'n 15 graden. Iedereen liep met een dikke jas, en wij kwamen aan met onze T-shirts.
In Puerto Maldonado was het een heel ander verhaal: meer dan 35 graden. Voor we het vliegveld uit waren kon ik al zwemmen in mijn eigen kleren. David (onze coördinator hier in Peru) had last-minute besloten dat wij direct door zouden gaan naar LPAC (Las Piedras Amazon Center), ons verblijf in de Amazone. We zijn eerst even naar de locatie in de stad gegaan en snel een berichtje naar huis gestuurd, en toen direct door in de auto richting de boot. Dit was een rit van zo'n drie uur, bijna één uur over de weg, en de rest over een onverhard weggetje door de jungle.
Onderweg kwamen we veel vrachtauto's tegen met enorme boomstammen, waardoor wij uit moesten wijken. Eenmaal bij de boot aangekomen, moesten we de auto (pickup) uitladen, en alle spullen, zoals eten, drinken, gasfles etc. in de boot laden. Dit zorgde wederom voor aardig veel zweet, en hier bij het water was een heel leger aan bloedirritante vliegjes. Na een tochtje van zo'n 15 minuten waren we er: LPAC!
Eerst moesten we hier weer de boot uitladen, spullen de trap opdragen, en dan met een karretje naar het kamp. Hier ontmoette ik meer mensen die hier ook zaten om onderzoek te doen, de meesten als vrijwilliger, of mensen van FaunaForever, een organisatie die in samenwerking met ARC-Amazon (waar LPAC van is) inventarisatie onderzoek doet in de Amazone op verschillende locaties. Nadat we onze spullen naar ons platform hadden gebracht, was het al snel donker. Dit was rond 18.00. De schemer duurt hier maar zo'n 20 minuten. We hebben toen nog een poos zitten kletsen met de mensen in LPAC, en zijn vroeg naar bed gegaan, rond 19.30. We waren moe van de reis, en al zo'n 40 uur wakker.
(12/9) De volgende dag hebben we lekker uitgeslapen (dachten we). 's Ochtends wordt het al om 05.00 licht, en beginnen de apen en vogels te gillen en te krijsen. Met als gevolg dat we eigenlijk al om 7 uur naast ons bed stonden. 08.00 is het ontbijt, en we hebben heerlijk gegeten. De kok hier is echt een held! Daarna ging Alberto, de amfibieën- en reptielenexpert, een filmpje maken over een bushmaster die hij eerder al gevangen had. We liepen een eindje het bos in, en hij haalde de slang uit de emmer. Hij was gigantisch! Hij lag hem in een mooie positie neer in het bos, en we liepen terug om een filmpje te maken, net alsof we hem voor het eerst tegenkwamen. Daarna gingen we hem opmeten, en hij was 2,3m lang! Later hebben we hem losgelaten.
Daarna gingen we de pitfall traps (valkuilen) controleren. Hier zaten onder andere gigantische duizen-en miljoenpoten, mieren, sprinkhanen, kikkers en hagedissen in. De laatste twee waren interessant voor ons, en deze hebben we gewogen en opgemeten. Toen we terug waren gingen we al snel lunchen, en daarna werd het eigenlijk te warm om iets uit te voeren. Toen hebben we een poos in de hangmatten gelegen, en af en toe en stukje gelopen.
Tussen vier en vijf uur is het de beste tijd om te douchen: het warmste van de dag is dan al voorbij, en het is nog licht. De douches zijn best prima, alleen het water is koud. En de gevaarlijkste spin ter wereld huist er... de 'wandering spider' als je gebeten wordt door deze spin verzuurd je hele lichaam, en als je niet snel genoeg een antigif krijgt, ga je er aan dood. Voor mannen heeft het nog een extra bijwerking: na de beet krijg je een erectie van vier uur of langer, kortom: goed rondkijken voor je naar het toilet of de douche gaat! De koude douche was erg lekker omdat het zo warm was.
Avondeten was wederom erg lekker, en 's avonds gingen we een boswandeling maken met de herpetology-groep (de groep die reptielen en amfibieën bestudeerd). We gingen 'transects' lopen, dit zijn delen van het bos waar om de 10-15m een lintje aan een boom is bevestigd. In totaal is ieder transect lang, en het is de bedoeling om hier 40 minuten te zoeken naar 'herps': amfibieën en reptielen. Ik liep met de expert Alberto, en twee anderen, Max en Ronan, deden het transect dat er naast lag. Alberto had al vrij snel een 'parrot snake' gevonden, een lange, dunne slang. Hij was een beetje giftig, maar ik mocht hem toch vangen van Alberto. Supermooie slangen! Verder hebben we nog een aantal kikkers gevonden, en nadat beide groepjes twee transects hadden gedaan, ging Alberto alleen verder. Dit omdat Ronan door veel mieren was gebeten en zich duizelig voelde, ik ging met hen mee terug naar het kamp.
(13/9) De volgende dag had hetzelfde ritme: 's ochtends de slangen, kikkers en hagedissen van de vorige avond identificeren, 's middags luieren en 's avonds weer transects lopen. Deze avond lukte het me al beter om herps te zien, ik had er zelfs meer als Alberto gevonden! Het tweede transect was echter niet heel prettig, we liepen door een nest van 'bullet ants', dit zijn mieren van ong. 2cm groot, en als deze je bijten heb je zo'n 24 uur pijn. Zoals hun naam al verklapt, is deze pijn vrijwel gelijk aan de pijn van een kogel. Na het tweede transect stopte we al, Alberto was moe van de vorige avond.
Het is super gaaf in het regenwoud! De mensen er zijn erg gezellig, en komen uit alle hoeken van de wereld. In de komende vijf maanden zullen er veel mensen komen en gaan, en ik hoop veel mooie dingen te zien en te beleven.
(14/9) Vanochtend vroeg zijn we weer terug gegaan met de boot en de auto. We zijn naar de markt gegaan, wat een belefenis op zich is. Met name de plek waar vlees verkocht wordt, wat een stank! Toen we terug kwamen hebben we geskyped en gechat met het thuisfront, en lekker niks gedaan. We blijven nog minimaal een week in de stad voor we weer naar de jungle gaan.
Bedankt voor het lezen, en tot ziens in het volgende reisverslag!
Saludos desde Perú (Groeten uit Peru!)
In Puerto Maldonado was het een heel ander verhaal: meer dan 35 graden. Voor we het vliegveld uit waren kon ik al zwemmen in mijn eigen kleren. David (onze coördinator hier in Peru) had last-minute besloten dat wij direct door zouden gaan naar LPAC (Las Piedras Amazon Center), ons verblijf in de Amazone. We zijn eerst even naar de locatie in de stad gegaan en snel een berichtje naar huis gestuurd, en toen direct door in de auto richting de boot. Dit was een rit van zo'n drie uur, bijna één uur over de weg, en de rest over een onverhard weggetje door de jungle.
Onderweg kwamen we veel vrachtauto's tegen met enorme boomstammen, waardoor wij uit moesten wijken. Eenmaal bij de boot aangekomen, moesten we de auto (pickup) uitladen, en alle spullen, zoals eten, drinken, gasfles etc. in de boot laden. Dit zorgde wederom voor aardig veel zweet, en hier bij het water was een heel leger aan bloedirritante vliegjes. Na een tochtje van zo'n 15 minuten waren we er: LPAC!
Eerst moesten we hier weer de boot uitladen, spullen de trap opdragen, en dan met een karretje naar het kamp. Hier ontmoette ik meer mensen die hier ook zaten om onderzoek te doen, de meesten als vrijwilliger, of mensen van FaunaForever, een organisatie die in samenwerking met ARC-Amazon (waar LPAC van is) inventarisatie onderzoek doet in de Amazone op verschillende locaties. Nadat we onze spullen naar ons platform hadden gebracht, was het al snel donker. Dit was rond 18.00. De schemer duurt hier maar zo'n 20 minuten. We hebben toen nog een poos zitten kletsen met de mensen in LPAC, en zijn vroeg naar bed gegaan, rond 19.30. We waren moe van de reis, en al zo'n 40 uur wakker.
(12/9) De volgende dag hebben we lekker uitgeslapen (dachten we). 's Ochtends wordt het al om 05.00 licht, en beginnen de apen en vogels te gillen en te krijsen. Met als gevolg dat we eigenlijk al om 7 uur naast ons bed stonden. 08.00 is het ontbijt, en we hebben heerlijk gegeten. De kok hier is echt een held! Daarna ging Alberto, de amfibieën- en reptielenexpert, een filmpje maken over een bushmaster die hij eerder al gevangen had. We liepen een eindje het bos in, en hij haalde de slang uit de emmer. Hij was gigantisch! Hij lag hem in een mooie positie neer in het bos, en we liepen terug om een filmpje te maken, net alsof we hem voor het eerst tegenkwamen. Daarna gingen we hem opmeten, en hij was 2,3m lang! Later hebben we hem losgelaten.
Daarna gingen we de pitfall traps (valkuilen) controleren. Hier zaten onder andere gigantische duizen-en miljoenpoten, mieren, sprinkhanen, kikkers en hagedissen in. De laatste twee waren interessant voor ons, en deze hebben we gewogen en opgemeten. Toen we terug waren gingen we al snel lunchen, en daarna werd het eigenlijk te warm om iets uit te voeren. Toen hebben we een poos in de hangmatten gelegen, en af en toe en stukje gelopen.
Tussen vier en vijf uur is het de beste tijd om te douchen: het warmste van de dag is dan al voorbij, en het is nog licht. De douches zijn best prima, alleen het water is koud. En de gevaarlijkste spin ter wereld huist er... de 'wandering spider' als je gebeten wordt door deze spin verzuurd je hele lichaam, en als je niet snel genoeg een antigif krijgt, ga je er aan dood. Voor mannen heeft het nog een extra bijwerking: na de beet krijg je een erectie van vier uur of langer, kortom: goed rondkijken voor je naar het toilet of de douche gaat! De koude douche was erg lekker omdat het zo warm was.
Avondeten was wederom erg lekker, en 's avonds gingen we een boswandeling maken met de herpetology-groep (de groep die reptielen en amfibieën bestudeerd). We gingen 'transects' lopen, dit zijn delen van het bos waar om de 10-15m een lintje aan een boom is bevestigd. In totaal is ieder transect lang, en het is de bedoeling om hier 40 minuten te zoeken naar 'herps': amfibieën en reptielen. Ik liep met de expert Alberto, en twee anderen, Max en Ronan, deden het transect dat er naast lag. Alberto had al vrij snel een 'parrot snake' gevonden, een lange, dunne slang. Hij was een beetje giftig, maar ik mocht hem toch vangen van Alberto. Supermooie slangen! Verder hebben we nog een aantal kikkers gevonden, en nadat beide groepjes twee transects hadden gedaan, ging Alberto alleen verder. Dit omdat Ronan door veel mieren was gebeten en zich duizelig voelde, ik ging met hen mee terug naar het kamp.
(13/9) De volgende dag had hetzelfde ritme: 's ochtends de slangen, kikkers en hagedissen van de vorige avond identificeren, 's middags luieren en 's avonds weer transects lopen. Deze avond lukte het me al beter om herps te zien, ik had er zelfs meer als Alberto gevonden! Het tweede transect was echter niet heel prettig, we liepen door een nest van 'bullet ants', dit zijn mieren van ong. 2cm groot, en als deze je bijten heb je zo'n 24 uur pijn. Zoals hun naam al verklapt, is deze pijn vrijwel gelijk aan de pijn van een kogel. Na het tweede transect stopte we al, Alberto was moe van de vorige avond.
Het is super gaaf in het regenwoud! De mensen er zijn erg gezellig, en komen uit alle hoeken van de wereld. In de komende vijf maanden zullen er veel mensen komen en gaan, en ik hoop veel mooie dingen te zien en te beleven.
(14/9) Vanochtend vroeg zijn we weer terug gegaan met de boot en de auto. We zijn naar de markt gegaan, wat een belefenis op zich is. Met name de plek waar vlees verkocht wordt, wat een stank! Toen we terug kwamen hebben we geskyped en gechat met het thuisfront, en lekker niks gedaan. We blijven nog minimaal een week in de stad voor we weer naar de jungle gaan.
Bedankt voor het lezen, en tot ziens in het volgende reisverslag!
Saludos desde Perú (Groeten uit Peru!)
-
14 September 2016 - 22:08
Maaike Van Wijk:
Ha Piet! Wat goed om iets van je te horen. En wat ben ik blij dat jij daar bent en niet ik! Haha, die 'bullet'-mieren en slangen van 2,3 meter heb je gelukkig niet in Goudriaan... Toch? ;-) Maar je zit daar wel heerlijk op je plek, zo te horen. Wat een leuk (en voor jouw doen: lang!) verslag. Leuk om op deze manier een klein beetje een beeld te krijgen van wat je daar allemaal doet en meemaakt. Geniet weer verder van deze bijzondere belevenis! Wel jammer zeker dat je pas weer over een week de jungle in gaat maar ja, je hebt de tijd... ;-) -
15 September 2016 - 07:46
Petra Vonk:
Hoi Piet
Wat leuk om zo mee lezen over je reis en belevenissen.Ik ben blij dat we hier gewoon rustig in het bos kunnen lopen zeg.Doe maar voorzichtig aan. -
15 September 2016 - 08:44
Jessica:
Hoi piet,
Super om je zo te volgen .
Groet
-
16 September 2016 - 07:47
Marieke Bor:
Ha Piet!
Wat een leuk verhaal over je eerste belevenissen. Ik denk dat die 5 maanden om zijn voor je het weet. Geniet ervan! -
16 September 2016 - 21:06
Pieter En Joost De Vries :
hoi piet
leuk dat we wat van je horen. volgens mij zit je op suppermooie plekken. leuk dat we iets kunnen meekrijgen van wat je daar doet.
veel suc6 en plezier daar met de slangen(:
groetjes pieter en joost de vries -
17 September 2016 - 09:22
Francis:
Meet veel plezier je blog gelezen! Heel veel plezier nog en ik blijf je zeker volgen.
-
20 September 2016 - 17:31
P Devries:
dag piet
fijn dat je behouden aangekomen ben
maar je werk vinden we maar eng hoor BRR
maar jij geniet ervan merken we
nu groeten van opa en oma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
